Od wydawcy

Opracowanie rozmówek karaimskich dla dialektu trocko-wileńskiego było niełatwym zadaniem, jako że mowa tu o języku, który nie dość, że zawsze miał stosunkowo niewielu użytkowników, to jeszcze ich liczba w ostat-nich dziesięcioleciach zmalała drastycznie. Zamiarem autorki i wydawców było więc nie tylko przybliżenie języka karaimskiego osobom spoza społeczności karaimskiej i zapewnienie im możliwości posługiwania się tym językiem na poziomie podstawowym. „Rozmówki karaimsko-polsko-litewskie” mają również stać się jednym z narzędzi służących do podtrzymywania znajomości języka także wśród samych Karaimów.

Jakkolwiek językiem głównym publikacji jest polski, aby ułatwić czy też umożliwić korzystanie z rozmówek Kara-imom mieszkającym na Litwie, wszystkie tłumaczenia i objaśnienia karaimskich zwrotów podane zostały w dwóch językach: polskim i litewskim.

Rozmówki zawierają nie tylko samo słownictwo, ale również podstawowe zwroty, przykłady zdań i dialogów. W przypadku, gdy słownictwo związane z daną tematyką można było ułożyć według powszechnie uznanego klucza logicznego, wydawcy zrezygnowali z układu alfabetycznego. Wyrażenia potoczne zostały poprzedzone kwalifikatorem „pot.” Ukośnik oddziela zwykle dwa wyrazy różniące się jedynie formą gramatyczną — najczęściej rodzajem gramatycznym lub liczbą — albo wyrazy bliskoznaczne podane wewnątrz zdania. Znak „♦” służy dla oddzielenia wyrazów bliskoznacznych lub zwrotów używanych przemiennie.

Akcent w języku karaimskim pada na ogół na sylabę końcową wyrazu. Poniżej przedstawiamy krótki opis wymowy głosek karaimskich oraz opartą na alfabecie litewskim pisownię przyjętą w rozmówkach dla zapisu treści karaimskiej.
Wszystkim czytelnikom życzymy satysfakcji z „Rozmówek karaimsko-polsko-litewskich” i jak najwięcej okazji do rozmów po karaimsku!